غولهای کوچینگ - تله نصیحت

توی کلاسهای تربیت کوچ، همیشه یک ویدیویی پخش می کنم از گفتگوی دو تا از غولهای کوچینگ امروز جهان:

مارشال گلداسمیت و مایکل بانگی استنیر.

توی این ویدیو، مارشال می گه: مایکل، تو از مفهومی در کتابهات صحبت می کنی به نام "تله نصیحت". کمی درباره اش توضیح بده.

مایکل پاسخ می ده: 

در دنیای امروز، خیلی پیش می آد که افراد تحت نظارت ما (کارمندان، اعضای تیم، دانش آموزان، بچه هامون و ...) وقتی سوالی دارند، سراغ ما می آیند و راه حل می خواهند. آنچه برای ما عادت شده اینه که در جا، نظرمون و بهترین راه حلی که به ذهنمون می رسه رو بهشون ارائه بدیم.

 اما این کار به سه دلیل خوب نیست:

1. مشکلی که فرد پیش ما میاره، اغلب مشکل اصلی او نیست. موضوعی که اول از همه مطرح می کنه، غالبا چیزیه که سر زبونشه یا "فکر می کنه" مساله اصلیه ولی غالبا موضوع، چیزی عمیقتره (و اگه همون مساله سطحی ساده بود، احتمالا خودش تا حالا حلش کرده بود)

2. ایده ها و راه حلهای ما به قدری که فکر می کنیم خوب نیست. چون غالبا ما تمامی اطلاعات مربوط به زندگی و پیش زمینه های فرد رو نداریم و راه حل ما، برای "ما" خوبه، و لزوما بهترین راه حل جهان برای همه نیست

3. حتی اگه فرد مشکل اصلی رو شناسایی کرده باشه و حتی اگه راه حل ما بهترین راه حل جهان باشه، اینکه به یک نفر راه حل خودمون رو بدیم، بهترین روش توانمند کردن او نیست. چون وقتی راه حل می دیم، او رو به خودمون وابسته می کنیم به جای اینکه به او ماهیگیری یاد بدیم تا بتونه مستقل و خلاق بشه

و دقیقا به همین دلیلیه که کوچینگ اینقدر رشته داغ و پرطرفداریه چون در کوچینگ، فرد، با کمک کوچ، راه حل شخصی خودش رو از درون خودش پیدا می کنه و به انجامشون متعهد می شه.

نظر شما چیه؟ شما هم قبول دارید که راه حل دادن در بسیاری از اوقات ایده خیلی خوبی نیست؟!