شاعر شعر معروف برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی

برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی / که در نظام طبیعت ضعیف پامال است.

این شعر یکی از متداولترین اشعاری است که بصورت ضرب المثل درآمده وتوصیه به قوی شدن برای زندگی بهتر دارد در ابتدا فکر می کردم این شعر از یکی از شاعران معروف سده های گذشته است بعد فهمیدم از شاعر گمنام معاصر گلشن آزادی است.

 اگرچه از جهات مختلف به آن میتوان نگاه کرد و معانی مختلفی را برداشت کرد اما احتمالا منظور شاعر اینگونه نبوده است. 

همه موجودات جهان در حال تکامل هستند و روند رو به رشدی را طی میکنند و این یعنی قوی شدن، ما انسانها هم در حال قوی شدن هستیم البته این قوی شدن و دستیابی به قدرت ابعاد مختلفی دارد مانند بعد جسمانی، بعد اقتصادی، بعد اجتماعی، بعد معنوی و غیره. ساختارهای زندگی اجتماعی، قوانین، رویه ها، عرف و غیره همه با در نظر گرفتن قوی ترها شکل گرفته اند. کسی که خودرو گرانقیمتی دارد خود به خود توجه و احترام افراد بیشتری را به خود جلب میکند کسی که مقام بالایی نیز دارد همینگونه است و دارندگان موقعیت اقتصادی بالاتر نیز با احترام بیشتری از طرف اکثریت مردم مواجه میشوند و همانطوریکه شاعر گفته است نظام طبیعت اینگونه است و البته لزوما هم اشکال ندارد بلکه اشکال زمانی است که خیلی افراطی به مسئله نگریسته شود و الا در حد معمول مطلوب است. 

چرا شیر را سلطان جنگل میگویند و آنرا نماد شجاعت میدانند آیا به جز قدرت دلیل دیگری دارد؟ چرا موش مظهر ترس است جز ضعیف بودن؟ ما چاره ای جز قوی شدن نداریم اما این مهم است که چگونه آنرا اجرا کنیم باید مواظب باشیم که این قوی شدن به ضعیف شدن دیگران منجر نشود. در فرهنگ مااشعار نیکو  به وفورموجود است. این شعر را شاعر معاصر جناب آقای علی اکبر گلشن معروف به گلشن آزادی سروده است و شعر کامل آن اینگونه است هر چند که او در این شعر به شدت از اوضاع نالان بوده و منظور او از قوی شدن احتمالا به خاطر تبعیضهای ناروایی بوده که به زعم او بر جامعه روا میرفته است

زبس که چشم تو مردم فریب ومحتال است / هزار چشم چو چشم منش بدنبال است
بغــــیر وصـــل توام نیست آرزوئی لیک / مرا همیشه فلک برخلاف آمــال است  
کجــــا  بدامن  وصـــل تو دسترس دارد / کسی که چو من بیچاره تیره اقبال است
زعزم خویش بجـــان تو منصرف نشوم / اگر چه در ره عشقت هزار اشکال است
قدم گــذار ببازار حسن خویش و ببین / برای قیمت یک بوسه ات چه جنجال است
برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی / که در نظام طبیعت ضعیف پامال است
نگــــر بدفتر کـــــردار مردمان بزرگ / که عـــز و جــــاه نصیب رجـال فعال است
گذشت دوره سلطان حسین و دلشادم / که روزگار بعکس مرام جهــــال است
بدرد  گلشن بیدل کجا رسی زیرا / زبان ناطقه در شـــــرح هجر تو لال است

علی‌اکبر بن محمد در سال ۶ جمادی‌الاولی ۱۳۱۹ق/ ۳۰ مرداد ۱۲۸۰ش/ ۲۱ اوت ۱۹۰۱م در تربت حیدریه زاده شد. پدرش بازرگان و یزدی‌الاصل بود که در هفت سالگی علی‌اکبر درگذشت. تحصیلات ابتدایی و بخشی از فنون شعر را در زادگاه خود از احمد سهیلی و احمد بهمنیار فراگرفت. در هجده سالگی به مشهد کوچید و به روزنامه‌نگاری پرداخت. سپس روزنامهٔ آزادی را پایه‌گذاری نمود و به مدت پنجاه سال آن را بی‌وقفه منتشر کرد. او از چهارده‌سالگی به سرودن شعر پرداخت، دیوان اشعارش که به پنج هزار بیت می‌رسد در سال ۱۳۳۲ش/۱۹۵۳م چاپ نمود. به تألیف و تصحیح نیز پرداخت.[۱]
گلشن با محمود فرخ خراسانی دوست نزدیک بود و آخرین روز زندگی‌اش را در منزل وی گذراند؛در ۲۹ تیر ۱۳۵۳/ ۲۰ ژوئیه ۱۹۷۴ در مشهد درگذشت و در باغ خواجه ربیع دفن شد

farhangeiranian.blogfa